شیائومی ردمی نوت ۱۳

معرفی

جذابیت‌های نوت ۱۳ با صفحه‌نمایش اولد ۱۲۰ هرتزی و دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی مجهز به لرزه‌گیر اپتیکال ادامه پیدا کرده و با ارائه ۱۶ گیگابایت رم و ۵۱۲ گیگابایت حافظه داخلی در کنار پروسسور ۴ نانومتری جدید   وشارژر ۱۲۰ واتی درون جعبه، روی کاغذ انتخاب ارزشمندی به‌نظر می‌رسد. این گوشی البته همچنان سطح میانی بازار را ترک نگفته و برخی محدودیت‌های همیشگی این کلاس مثل بدنه پلاستیکی، تطبیقی نبودن سرعت به‌روزرسانی صفحه‌نمایش و امکانات پایین دوربین‌های اولتراواید و ماکرو در این مدل نیز تکرار شده است.

طراحی

اولین حس پس از در دست گرفتنن نوت۱۳ تفاوت طراحی آن با استاندارد ذهنی همیشگی از گوشی‌های این برند است؛ جایی‌که برخلاف انتظار خبری از یک گوشی باکسی و چهارگوش با طراحی ساده و کیفیت ساحت متوسط نیست و حس اولیه یا first impression مثبت آن به‌خصوص در رنگ متمایز موسوم به light dream در اختیار ما یکی از مهم‌ترین نقاط قوت این مدل است.

شیشه روی صفحه‌نمایش برای اولین بار در این کلاس با لبه‌های خمیده طراحی شده که با وجود آن‌که این روزها در گوشی‌های کم‌تری از این طراحی استفاده می‌شود اما در مدرن جلوه دادن نوت ۱۳ پرو پلاس موفق ظاهر شده است. لبه‌های کاور بخش پشتی نیز به همین صورت خمیده بوده که در ترکیب با صفحه‌نمایش خمیده به باریک شدن نوار پلاستیکی پیرامونی در چپ و راست گوشی منجر شده است.

طراحی بخش پشتی گوشی برگ برنده اصلی نوت ۱۳ پرو پلاس و عامل تمایز آن از تمامی دیگر تولیدات این شرکت تا به امروز است؛ در یک‌سوم بالایی این قسمت لنزهای دوربین، فلش‌های LED و نشان Redmi هریک درون محوطه جداگانه‌ای قرار دارند که رنگ هر کدام از آن‌ها در نسخه light dream متفاوت است و در یک نگاه توجه بیننده را به‌خود جلب می‌کند. در دو نسخه سفید و مشکی البته این تمایز رنگ لحاظ نشده است. کاور بخش پشتی در نسخه light dream پلاستیکی با ظاهر چرمی‌ست که در زیر دست حس کاملاً مثبتی را ایجاد می‌کند و در برابر جذب آلودگی و اثرات انگشت نیز مقاوم است.دو لنز بزرگ‌تر دوربین در این قسمت در دو مرحله از بدنه بیرون زده‌اند که مجموع برآمدگی آن‌ها را به چیزی نزدیک به ۲ میلی‌متر می‌رساند. این برآمدگی زیاد لق‌خردگی شدیدی را هنگام قرارگیری گوشی روی میز ایجاد می‌کند که می‌توان از آن به‌عنوان یکی از نکات منفی طراحی دستگاه یاد کرد.

ردمی نوت ۱۳ پرو پلاس به استاندارد مقاومت IP68 مجهز شده که بدون مشکل امکان غوطه‌وری آن در آب شفاف با عمق ۱.۵ متر را برای ۳۰ دقیقه فراهم می‌کند. این گزینه که برای اولین بار به یک گوشی ردمی افزوده شده در ارتقاء جذابیت‌های این مدل نقش مهمی ایفا کرده و احتمالاً خریداران بیش‌تری را به‌سمت نوت ۱۳ پرو پلاس جذب می‌کند.المان‌های جانبی گوشی به‌جز دکمه‌های پاور و تغییر صدا در سمت راست همگی در بالا و پایین مجتمع شده‌اند که از آن جمع دو اسپیکر یکی در بالا و دیگری در پایین و دو میکروفون در بالا جالب توجه به‌نظر می‌رسند.طراحی نوت ۳ پرو پلاس در مجموع یکی از مهم‌ترین نکات مثبت قابل ذکر در مورد این گوشی‌ست که با دور شدن از طرح‌های ساده و تکراری در سه عنصر لبه‌های خمیده صفحه‌‌نمایش، رنگ‌آمیزی متمایز و جنس چرم‌مانند بخش پشتی و استاندارد IP68 بدنه متبلور شده و خریداران بیش‌تری را به‌سمت این گوشی جذب خواهد کرد.

ثابت ماندن اندازه صفحه‌نمایش و ظرفیت باتری درنوت۱۳ نسبت به نوت ۱۲ امکان مقایسه مستقیم ابعاد و وزن این دو گوشی را فراهم می‌کند از طرف دیگر با خمیده شدن لبه‌های صفحه‌نمایش در نوت ۱۳ انتظار عرض کم‌تری در این گوشی می‌رود. طول و عرض نوت ۱۳ پرو پلاس به‌ترتیب ۱۶۱.۴ و ۷۴.۲ میلی‌متر است که اولی ۱.۵ میلی‌متر و دومی ۱.۸ میلی‌متر نسبت به نوت ۱۲ پرو پلاس کوچک‌تر شده‌اند.

ضخامت نسخه light dream در اختیار ما ۹ میلی‌متر است اما دو رنگ دیگر ۰.۱ میلی‌متر نازک‌ترند و همگی تفاوت خاص و بزرگی با نوت ۱۲ پرو پلاس ندارند.وزن گوشی در دو نسخه سفید و مشکی ۲۰۴.۵ گرم اعلام شده که نزدیک به ۴ گرم سبک‌تر از همتای سال گذشته آن است. وزن نسخه light dream اما کمی سبک‌تر و ۱۹۹ گرم اعلام شده که اندازه‌گیری ما نیز بدون در نظر گرفتن ۱ گرم اختلاف تقریباً همین وزن را نشان می‌دهد.

رابط کاربری 

در حالی‌که حضور صفحه‌نمایش‌های OLED تخت با ابعاد ۶.۵ تا ۶.۷ اینچی، وضوح فول اچ‌دی و نرخ رفرش ۱۲۰ هرتزی به امری عادی و متداول در گوشی‌های رده میانی این روزهای بازار بدل شد شیائومی در Note 13 Pro+ دست به برخی تغییرات در این ترکیب زده است؛ صفحه‌نمایش ۶.۶۷ اینچی OLED حاضر در نوت ۱۳ پرو پلاس از وضوح ۱۲۲۰×۲۷۱۲ پیکسل برخوردار است که از آن با عنوان ۱.۵K یاد شده و به‌لطف این رزولوشن به تراکم نسبتاً بالای ۴۴۶ppi دست پیدا می‌کند. این پنل ۱۲ بیتی روی کاغذ از نمایش بیش از ۶۸ میلیارد رنگ پشتیبانی می‌کند که با وجود آن‌که این عدد در عمل نیز روی کاغذ باقی می‌ماند اما از کیفیت بالاتر آن نسبت به گذشته خبر می‌دهد. کنتراست ۵ میلیون به ۱، پشتیبانی از HDR10+ و دالبی ویژن، نمایش ۱۰۰ درصدی طیف DCI-P3 و حداکثر روشنایی نقطه‌ای ۱,۸۰۰ نیتی سایر مشخصات این پنل را تشکیل می‌دهند که این آخری ظاهراً نسبت به نوت ۱۲ پرو پلاس سال قبل ارتقاء یافته است.در دنیای واقعی میزان روشنایی این صفحه‌نمایش در زیر نور مستقیم خورشید مطلوب و رضایت‌بخش ارزیابی می‌شود و با وجود فاصله با پرچمداران هنوز به‌خوبی می‌توان از آن در روشن‌ترین شرایط نیز استفاده کرد.حالت رنگ صفحه‌نمایش در حالت پیش‌فرض روی vivid (محدوده DCI-P3) قرار دارد که طبق معمول، رنگ‌های غیر براق و دور از واقعیتی را ایجاد می‌کند و انتخاب حالت اشباع یا Saturated نیز تغییری در این وضعیت ایجاد نمی‌کند. گزینه استاندارد این منو اما از رنگ آبی صفحه‌نمایش کاسته و رنگ‌های نسبتاً دقیق‌تری را ارائه می‌دهد.در این بخش همچنین گزینه دیگری به‌نام تنظیمات پیشرفته یا Advanced settings نیز قرار گرفته که با انتخاب آن و لمس فلش مقابل این گزینه می‌توان گستره رنگ‌های پنل را از بین P3 و sRGB انتخاب کرده و با نوار پایین صفحه نه‌تنها هرکدام از رنگ‌های قرمز، سبز یا آبی را مستقل از هم تغییر داد بلکه به دیگر تنظیمات حرفه‌ای‌تر پنل مثل اشباع، Hue، کنتراست، گاما و آن‌چه Value نامیده شده نیز دسترسی پیدا کرد. البته نگفته پیداست که کاربران عادی شاید هیچ‌گاه اقدام به تغییر گزینه‌های این قسمت نکنند اما حضور آن‌ها در این قسمت امکان بالا بردن هرچه بیش‌تر دقت رنگ‌ها را برای کاربران حرفه‌ای‌تر فراهم آورده است.حاشیه‌های پیرامون صفحه‌نمایش تقریباً در هر چهار طرف یکسان و حوالی ۲ میلی‌متر است و خمیدگی کناره‌های چپ و راست نیز به عاملی برای کم‌تر جلوه کردن این حاشیه‌ها بدل شده است. 

مطابق آن‌چه در مقابل گزینه پیش‌فرض منوی Refrash rate صفحه‌نمایش درج شده این گزینه «سرعت به‌روزرسانی را به‌صورت دینامیکی بسته به سناریو تنظیم می‌کند تا بین عملکرد و مصرف انرژی تعادل ایجاد شود» این توضیح البته به‌دلیل غیبت طبیعی LTPO در گوشی‌های میان‌رده در عمل مصداق چندانی ندارد و با فعال بودن این گزینه تقریباً همه‌جا نرخ رفرش روی ۱۲۰ هرتز ثابت است و دست‌نخرده باقی‌گذاشتن صفحه‌نمایش برای طولانی‌مدت نیز تغییری در این حالت ایجاد نمی‌کند. تنها استثناهای معدود در این حالت به پخش ویدئوی آنلاین و آفلاین تعلق دارد که نرخ رفرش در آن‌ها به ۶۰ هرتز تقلیل پیدا می‌کند.گزینه Custom در این منو امکان انتخاب دستی نرخ رفرش ۶۰ و ۱۲۰ هرتز را فراهم می‌کند که در اولی نرخ رفرش به‌صورت ثابت در همه حالت‌ها ۶۰ هرتر و در دومی ۱۲۰ هرتز است و در حین نمایش ویدئو نیز نرخ رفرش تغییری نمی‌کند.

ویژگی های ظاهری و فیزیکی

سمت چپ گوشی به‌کل خالی از هر المان قابل‌ذکری‌ست و از این لحاظ تفاوتی با کثر دیگر گوشی‌های این برند ندارد. در سمت راست به دکمه‌های تغییر صدا و پاور بر می‌خوریم که همچنان ولوم بالا در آن کمی از دسترس خارج است اما ولوم پایین و کلید پاور را به‌راحتی با یک‌دست می‌توان لمس کرد.بخش بالایی گوشی به‌جز درگاه اینفرارد و دریچه‌ای‌که صدای اسپیکر دوم گوشی (جای گرفته بالای صفحه‌نمایش) از آن نیز خارج می‌شود، دو حفره دیگر به‌چشم می‌‌خورد که ظاهراً میکروفون‌های جانبی دستگاه را در خود پنهان کرده‌اند.

پایین گوشی محل اسپیکر اصلی همراه با پورت USB-C، میکروفون تماس و درگاه سیم‌کارت دستگاه است که این آخری تنها دو سیم‌‌کارت نانو را می‌پذیرد و امکان جای‌گذاری کارت microSD را ندارد.

ظاهر چرمی و طراحی چهار رنگ کاور پلاستیکی بخش پشتی توجه هر بیننده‌ای را در نگاه اول به‌خود جلب می‌کند و لنزهای کاملاً بزرگ دوربین نیز به ارتقاء این جذابیت کمک فراوانی کرده‌اند؛ بخش پشتی نوت ۱۳ به چند ناحیه مجزا تقسیم شده که در یک‌سوم بالایی آن در سمت چپ به لنزهای دوربین و در سمت راست به دو فلش LED و نشان Redmi بر می‌خوریم. این طراحی در دیگر رنگ‌های این گوشی یعنی سفید و مشکی نیز تکرار شده اما خبر از کاور چرمی و رنگ‌های متمایز مدل light dream در آن‌ها نیست.

دوربین

شیائومی  روی کاغذ تغییری در ترکیب دوربین‌های بخش پشتی نوت۱۳ نسبت به همتای سال گذشته آن یعنی نوت۱۲ نداده و در این‌جا نیز از همان سه دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی اصلی، ۸ مگاپیکسلی اولتراواید و ۲ مگاپیکسلی ماکرو استفاده کرده که به همان میزان که اولی با حضور سنسور نسبتاً بزرگ سامسونگ و تجهیز به OIS، جذاب به‌نظر می‌رسد دو تای دیگر در غیبت فوکوس خودکار حرف چندانی برای گفتن نداشته و عملاً از نقش تزیینی در نظر گرفته شده برای آن‌ها برای بیش‌تر نشان داده شدن تعداد دوربین‌‌های گوشی فراتر نمی‌روند.

دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی اصلی دستگاه با اندازه ۱/۱.۴ اینچ و پیکسل‌هایی به کوچکی ۰.۵۶ میکرون است که با ترکیب ۱۶ پیکسل کنار هم، پیکسلی به بزرگی ۲.۲۴ میکرون را در وضوح پیش‌فرض ۱۲.۵ مگاپیکسل ارائه می‌کند. این دوربین با این‌که از لحاظ وضوح در کنار دیگر دوربین‌های ۲۰۰ مگاپیکسلی قرار می‌گیرد اما عملاً از کوچک‌ترین سنسور ۲۰۰ مگاپیکسلی حال حاضر بازار برای آن استفاده شده و برای نمونه در مقایسه با حسگر ۱/۱.۳ اینچی s23ultra با پیکسل‌های ۰.۶ میکرونی روی کاغذ جذب نور کم‌تری را ارائه می‌کند. دیافراگم f/1.65 (عملاً f/1.7) لنز ۷ مرحله‌ای مقابل این سنسور البته نسبتاً گشوده بوده و با پشتیبانی از OIS یا لرزه‌گیر اپتیکال احتمالاً عملکرد مطلوبی در محیط‌های کم‌نور خواهد داشت.شیائومی مثل دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی مشابه حاضر در نوت ۱۲ پرو پلاس این بار نیز از پوشش ضد بازتاب نور ALD برای مجموعه نوری این دوربین استفاده کرده بود که ظاهراً در جذب بیش‌تر نور موثر است. دوربین ۸ مگاپیکسلی اولتراواید لنزی با گشودگی f/2.2 را در مقابل خود می‌بیند و در غیبت فوکوس خودکار انتظار چندانی از آن در عمل نمی‌رود. دوربین ۲ مگاپیکسلی ماکرو نیز وضعیت مشابه‌ای داشته و با سنسور کوچک و لنز f/2.4 با جذابیت چندانی همراه نیست.

رابط کاربری دوربین در نسخه چینی نوت ۱۳ پرو پلاس در اختیار ما کمی با آن‌چه از این قسمت در نسخه‌های بین‌المللی MIUI سراغ داریم متفاوت بوده و برخی از تنظیمات آن گه‌گاه نسبت به حالت عادی جابه جا شده‌اند. در حالت پیش‌فرضِ برداشت ۴:۳، نوار مشکی بزرگی در سمت راست و نوار مشکی دیگری در سمت چپ حضور دارند که با تغییر نسبت به ۱۶:۹ باریک‌تر شده و با انتخاب گزینه فول‌اسکرین کاملا شفاف و ناپیدا می‌شوند. شاتر دوربین، سوییچ تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی و نمایی از آخرین عکس گرفته شده، اولین ستون این نوار مشکی در کناره سمت راست را تشکیل می‌دهند و یک ردیف جلوتر نیز به حالت‌های مختلف دوربین شامل عکاسی و فیلم‌برداری، برداشت پرتره، حالت شب، وضوح ۲۰۰ مگاپیکسلی، عکاسی از اسناد یا Documents و گزینه More بر می‌خوریم.با لمس آیکون کوچک دیگری در مقابل این قسمت می‌توان مابین دوربین اصلی، نماهای زوم‌شده‌ای از این دوربین با بزرگ‌نمایی دیجیتال ۲ و ۴ برابری و دوربین اولتراواید جابجا شد. گزینه فیلترهای رنگی یا زیباسازی نیز به‌صورت یک آیکون مجزا بر بالای همین بخش جای گرفته است.

باطری

نوت۱۳ مثل مدل سال قبل همچنان با یک باتری داخلی ۵ هزار میلی آمپر ساعتی ارائه می‌شود اما با حضور یک پروسسور کم‌مصرف ۴ نانومتری انتظار دوام باتری بالاتر از آن می‌رود. شیائومی یک بار شارژ این باتری را در یک استفاده مشخص و از پیش تعریف شده برای ۱.۲۸ روز کافی می‌داند هرچند شرایط دنیای واقعی متفاوت بوده و این دوام بسته به نوع استفاده می‌تواند کم‌تر یا بیش‌تر باشد. در دنیای واقعی کارکرد یک روزه این باتری تحت سخت‌ترین شرایط نیز بدیهی به‌نظر می‌رسد و با کاهش میزان استفاده شاید بتوان این دوام را به دو روز نیز افزایش داد.

برای مشخص شدن میزان دوام باتری در دنیای واقعی طبق معمول از تست Work 3.0 از مجموعه PCMark کمک می‌گیریم و یک بار آن را با نرخ رفرش پیش‌فرض ۱۲۰ هرتزی و بار دیگر با نرخ ۶۰ هرتز ثابت اجرا می‌کنیم. شرایط تست در این دو حالت یکسان بوده و با تنظیم نور صفحه‌نمایش روی ۵۰ درصد و غیر فعال کردن دارک مد و روشنایی خودکار زمان مورد نیاز برای رسیدن ذخیره باتری از ۱۰۰ به زیر ۲۰ درصد اندازه‌گیری می‌شود. نوت ۱۳ پرو پلاس در حالت اول یعنی با نرخ رفرش پیش‌فرض صفحه‌نمایش به دوام ۱۱ ساعت و ۲۶ دقیقه‌ای دست پیدا کرد که برای این کلاس عدد معقول و مناسبی‌ست (مقایسه کنید با دوام ۱۲ ساعت و ۲۶ دقیقه‌ای گلکسی A54) اما با تنظیم نرخ رفرش روی ۶۰ هرتز ثابت این دوام تغییر بزرگی را نشان داده و به ۱۵ ساعت و ۵۱ دقیقه‌ می‌رسد. به بیان دیگر با تغییر نرخ رفرش از ۱۲۰ به ۶۰ هرتز، دوام باتری بیش از ۲۷ درصد بهبود پیدا می‌کند. این اختلاف که ریشه در غیر تطبیقی بودن نرخ رفرش صفحه‌نمایش دارد رقم بزرگی در این رده به حساب می‌آید و برای نمونه a54 در شرایط مشابه تنها چیزی نزدیک به ۱۳ درصد اختلاف را نشان می‌دهد.

شارژر

همانطور که در ابتدا نیز اشاره شد شارژر ۱۲۰ واتی  gan همراه دستگاه یکی از نقاط قوت اصلی نوت ۱۳ پرو پلاس به‌حساب می‌آید که شارژ کاملاً پر سرعتی را برای این مدل به همراه می‌آورد. این شارژر به‌گفته شیائومی در عرض ۱۹ دقیقه قادر به پر کردن باتری خواهد بود به‌شرط آن‌که گزینه Boost در منوی باتری (که در حالت پیش‌فرض غیر فعال است) به‌صورت دستی روشن شده و صفحه‌نمایش گوشی نیز خاموش باشد جالب است بدانید که در این حالت گوشی با نمایش اخطاری در بخش نوتیفیکیشن خواستار غیر فعال کردن گزینه Boost می‌شود!